Warmtekostenverdelers

Wat zijn het?
Warmtekostenverdelers worden toegepast ter verdeling van de warmtekosten in gebouwen met blokverwarming, een collectief systeem voor de levering van ruimteverwarming en/of warmtapwater. Een warmtekostenverdeler, ook wel radiatormeter genoemd, is een klein elektronisch apparaatje dat “verbruikstikken” registreert voor de hoeveelheid warmte die een radiator bij benadering afgeeft. Daartoe wordt op iedere radiator een warmtekostenverdeler geïnstalleerd.

Hoe werken ze?
De verdeler is veelal uitgerust met twee sensoren. De eerste sensor meet de temperatuur van de radiator, de tweede de omgevingstemperatuur in de kamer. Wanneer de radiator warm wordt, zal de temperatuur van de radiator hoger zijn dan die van de kamer. Op dat moment begint het telmechanisme in de warmtekostenverdeler te lopen. Hoe warmer de radiator, hoe sneller de meetwaarde stijgt. De verdeler gaat tellen zodra er een temperatuurverschil van 3 à 5 °C wordt gemeten tussen de radiator en de omgeving. Het gemeten warmteverbruik wordt geregistreerd en de verbruiksgegevens opgeslagen.

Het verbruik kan afgelezen worden op de verdeler en wordt meestal door een (externe) dienstverlener op afstand uitgelezen. De geregistreerde verbruiken dienen om tot een verdeling te komen van de warmtekosten van een gebouw over alle individuele gebruikers.

Hoe worden de kosten verrekend?
Aan de hand van een verdeelsleutel, gebaseerd op de totaal verbruikte warmte van het gebouw en de geregistreerde verbruikstikken van de individuele woningen, wordt een verdeling gemaakt van de kosten. Dit gebeurt met een vooraf vastgestelde rekenmethode. Daarin spelen het aantal en de typen radiatoren een rol. Een deel van de verbruikte warmte kan ook op basis van het aantal vierkante meters worden verrekend. De prijs per warmte-eenheid wordt berekend door de energiekosten te delen door het totaal aantal geregistreerde verbruikstikken.

In NEN 7440 “Kostenverdeelsystematiek bij warmtelevering – Eisen voor de toepassing bij collectieve warmtelevering” worden normen gesteld met betrekking tot een warmtekostenverdeelsysteem. De essentie van deze normen is het op een juiste manier toerekenen van de warmtekosten.

Correctiefactoren
De grootte van de radiator speelt een rol in de verrekening. Een grote radiator zal bij dezelfde radiatortemperatuur meer warmte afgeven dan een kleine radiator. De grootte van de radiator wordt in de vorm van een correctiefactor meegenomen in de verrekening. Het is uiteraard belangrijk dat de juiste correctiefactoren worden toegepast.

Bij de verrekenmethode kan ook de ligging van een appartement in het gebouw een rol spelen. Een hoekappartement op de bovenste etage verbruikt meer warmte dan een tussengelegen appartement. Hiervoor kan men een correctie toepassen.

Waar moeten de verdelers aan voldoen?
Voor warmtekostenverdelers bestaan ook kwaliteitsnormen. Dit zijn:

• NEN-EN 834 “Warmtekostenverdelers voor bepaling van het verbruik van verwarmingsradiatoren – Toestellen met elektrische energievoorziening”. Dit zijn moderne elektronische warmtekostenverdelers voorzien van een batterij.
• NEN-EN 835 “Warmtekostenverdelers voor bepaling van het verbruik van verwarmingsradiatoren – Toestellen zonder elektrische energievoorziening werkend op het verdampingsprincipe”. Dit zijn conventionele systemen, de zogenaamde verdampingsmeters.

Warmtekostenverdelers die niet meer voldoen aan de specificaties, moeten worden vervangen.

Worden de meters geijkt?
IJken van een warmtekostenverdeler is niet mogelijk, omdat de fabrikant niet aangeeft hoeveel warmte elke verbruikstik vertegenwoordigt. Belangrijk is dat elke warmtekostenverdeler van alle appartementen op dezelfde wijze werkt. De verdeelsystematiek is gebaseerd op het aandeel van de geregistreerde verbruikstikken van één afnemer ten opzichte van alle geregistreerde verbruikstikken van alle afnemers.

De juiste werking van de warmtekostenverdelers is te onderzoeken door het warmteverbruik per meeteenheid, onder gestandaardiseerde omstandigheden, te vergelijken met eenzelfde, geheel nieuwe verdeler van hetzelfde merk en type.

Problemen met de warmtekostenverdeling?
Is er discussie of onvrede met betrekking tot de warmtekostenverdeling?  Bestaat het vermoeden dat warmtekostenverdelers niet goed werken? Is het jaarlijkse verbruik bij een bewoner veel hoger dan verwacht?

Bij ons zijn diverse oorzaken bekend waardoor in de praktijk de warmtekostenverdelers en/of de verdeelsystematiek niet goed werken. Innoforte kan de warmtekostenverdeling integraal toetsen. Dienstverleners op het gebied van de warmtekostenverdeling werken hieraan meestal graag mee.

Onderzoek laat ook onvolkomenheden zien in de administratie van de warmtefacturering, zoals:

• Verkeerde vermogens in radiatoroverzichten;
• Foutief toegepaste correctiefactoren;
• Onduidelijk beleid bij het toepassen van de correctiefactoren en bij andere beleidsmatige uitgangspunten van de woningcorporatie bij de kostenverdeling;
• Geen of onvoldoende toezicht op verkeerd berekende verbruiken.

Controlekader warmtekostenverdeling van Innoforte
Voor een efficiënte en complete controle heeft Innoforte heeft een controlekader ontwikkeld. Aan de hand van dit kader wordt het onderzoek gestart en doorlopen. Het kader bestaat uit activiteiten, doelstellingen, normen en aandachtspunten welke tijdens het onderzoek voor de warmtekostenverdeling gecontroleerd worden. Aan de hand van de resultaten doen wij een heldere uitspraak. Voor meer informatie zie onze brochure onder aan deze pagina.

Aanpak
Innoforte kan de juiste werking van de gehele warmtekostenverdeling onderzoeken:

• • Geschikte warmtekostenverdeler: type, onderhoud, ouderdom;
  • Gebruiksomstandigheden in het appartement;
  • Controleren van de juiste plaatsing van de kostenverdelers op radiatoren conform technische specificaties;
  • Controleren of de juiste correctiefactoren zijn toegepast voor de gebruikte radiatoren;
  • Analyseren van de kostenverdeelsystematiek voor appartementencomplex (vast versus variabel, ligging appartementen, e.d., in lijn met de richtlijnen);
  • Analyseren van de jaarafrekeningen van een gebouw en vergelijking met het verbruik van individuele appartementen;
  • We kunnen daarnaast als extra controle meten hoeveel warmte per verbruikstik wordt afgegeven door een radiator onder gestandaardiseerde condities.
  • Concluderen of de verdeling van de kosten voor de verwarming als redelijk gezien mag worden in lijn met de wettelijke bepalingen.